Kıskançlık Şiiri - Nurettin Sevim

Kıskanç insanların gönlü dar olur.
Senin sevinçlerin ona zar olur.
Başarılarını hiç hazmedemezler.
Kıskançlıktan yanar yürek har olur.

Gönlünde yeşermez hiç sevgi bağı,
Güzeli çekemez, bozulur çağı.
Kendinde olanı bile kıskanır.
Başkasından yüksek olsa da dağı.

Kıskançların sevgi bağları kurur.
Kıskançlığı yüze, söze de vurur.
Kimseleri sevmez,mutlu olmazlar.
Haset içlerini kemirir durur.

Kıskanç bir insanın olmaz huzuru.
Güzellik içinde görür muzuru.
Her zaman kendine bir sebep arar.
Mükemmelde bile bulur kusuru.

Kıskançlık ateşin yakamaz beni.
Çürütür kalbini, soldurur teni.
Başkasıyla değil, kendinle savaş,
İçin için yanar tüketir seni.