KIŞ ŞİİRLERİ

Fakirliğin anma adını

Yakın bir sokakta girdim bir eve
Soğuk bir kış günü
Yok yakacak kömür
Sadece bir kucak odunla geçecek koca kış
Beş çocuk uyuyorlar
..

İlkbaharı yaşadım mı, sonbaharı yaşayayım,
Yazım böyle yazılmışsa, söyle ben neden şaşayım,
Dünyada dört mevsim varmış, nedense ben hep kıştayım,
Asla karamsar değilim, yine ben umutlardayım.

Ömrümün kış mevsiminde, ilkbahar gelse ne yazar,
Sona doğru yürüyorum, günler geçti azar azar.
..

Muhakkak ki herkes gibi uyanacaksın. onlar gibi yiyeceksen. tüketeceksin zamanı ve insanları. ama içinde olamayacaksın. tutunmak için ufak bir dalın dahi olmayacak. üşüyeceksin soğuk kış gecelerinde. yaz sabahların olacak veyahut. kavuru sıcaklarında uyanacaksın. farkedeceksin ki içinde değilsin. yanıldığını anlayacaksın. aldatıldığını sana söylemeyecekler. bir kenara çekilip kendi yaşantına bakınacaksın. için enkaz yığına dönecek adeta. “bu hayat benim” diyeceksin. ama dokunmana dahi müsaade etmeyecekler.
..

Gidişinin sonrasında,herşeye sinmiş olan bir sensizliğin kıyısındayım.. uzaklığını,bir an mesafesinde, en deli kırbaç gibi işleyişini yaşıyorum; vakitsiz bir kış bakireliğine zorlanmış ilk bahar gebeliğindeki gönlümde.. doğurganlığını yaşamamış bir yaz sonrasında; bir sonbahar yorgunluğunun hüznü ve kederidir içime işleyen.. Herşeyde,ete kemiğe bürünmüş bir eksiklik.. inanılmaz fazlalıkta bir bölünmüşlük.. sınırları sana kadar genişleyen bütünsel bir fazlalık..Ne yana baksam, işsiz güçsüz sözcükler arasında bir kalem sürçmesi yalnızlığında oluyorum..
..

Çobanoğlu Kahvesinde Kış

Yürekler oturur yaşlı, takatsiz
Türküleriyle iner omuzları Çobanoğlu telinde
Gözler ilişmezse de gönüller takılır
Ata’yı Kars’a getiren trenin lokomotifine
Bir daha gelseydi böyle mi olurdu bu kent
..

kış geliyor yapraklar sararıyordu
hava kararıyor ömür törpüleniyordu
zenginler kuş tüyü yatakta horul horul uyuyor
yoksullar sobalı kuşkanatlı evlerinde kömür bile bulamıyordu

kış geliyordu soguklar başlıyor hava çirkin yüzünü gösteriyordu
ayazlar başlıyor erkenden fabrika işçileri yollara düşüyordu
..

Ey hayat bir kere de bahar ol

Ey hayat bir kere de bahar ol
Yaş kırk oldu

Kış olduğun yetmez mi
Ey hayat bir kere de bahar ol
..

Sevgiyi
Kış
Uykusuna
Yatırdık
Bekler
Dururuz
Bir
..

Kış geldi.
Her taraf soğuk.
İnsanlar,çehreler uyuşuk.
Tanıdığım simalar
Dargınlar bana sanki.
Yüzüme ülümseseler dahi
Soğuk bir gülümsemedir ki
..

Bom boş dört duvar arasında
Ve soğuk sert kış gecelerinde
Üşümeye başladığın anlarda
İçini benim sevgim ısıtacak
Beni an.

O kış gecelerinin karanlıklarında
..

Birgün anlayacaksın neden sessizce gittiğimi.senden vazgeçmek uğruna nasıl bir savaş verdiğimi.mevsim kış olur,hani birdamla su bulamazsın,sonsuz uçurumlardaki çiçeklere dokunamazsın.her sabah bir sayfa eksilip gidiyor ömrümden.gönlümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım.ellerimde acı var ellerini tutamam kıyamam kıyamam sana.yollarımda ayaz var yaklaşma yollarım kıyamam sana.karanlık gecelere ortak edemem seni KIYAMAM KIYAMAM SANA.................................A...V....Y.....
..

O isterse;
Kış ortasında bahar olur,
Baharda da kış,
Kuru dal çiçek olur,
Kısır kadın doğurur.
O İsterse;
Güzel çirkine aşık olur,
..

Gecenin rengi değişmiş koyulaşmış karanlık yıldızlar görünmüyor ay penceresine kara bir perde çekmiş esinti kaybetmiş sıcaklığını biraz üşütüyor hava yağmurda çiseliyor hafif hafif ıslanmaya başlamış yorgun ruhların ücretsiz beleş otelleri kuytu kaldırımlar parklar ve banklar

Sonbahar başlamış belli ardından gelecek olan kış zaten olmayan aş bulunamayan iş şimdi birde soğuk ta ciğerlere kadar işleyen mekansız ve yurtsuz yorgun ruhları taşıyan bedenler yine perişan yine halsiz

Bahar aylarında yaz mevsiminde idare ediyor etmesinede kaldırımlar ve parklar yani ücretsiz oteller ya sonbahardan sonra gelen kış öylemi ya yarı aç yarı tok bedenler beton zeminde ıslak yerde hele palto inceyse battaniye yoksa birde evet yoksa birde

Aha işte yüksek yüksek apartmanlar bahçeli villalar şurda yapılmış tüm hazırlıklar tamam alınmış tedbir şöminede odun sobada kömür canda can bulan ömür çaylar demli kahve köpüklü koltuk yumuşak televizyon renkli filimde çok güzel kahveyi çayı yudumlarken
..

Kış geldi bana

Hayat bir deniz oluyorsun bir ateş...


Bahar bekledim
Kış geldi bana
..

Yalnız Ağlasam

Bu akşam çok üzgünüm üşüyorum
Bağırsam diyorum sesimin gittiği kadar
Rahatlar mıyım acaba bilemiyorum
Mevsim kış, hava soğuk titriyorum

..

Değerli; kıs kıs gülüyor o çizgi filmden, uzaktan özlemi izlerken …
(Küçük Tweety’nin Sylvester’i –peşinden- koşturması gibi)
Hoş, ama kedileşen ben oldum.
Annem de severdi izlerken değerliyi.
Uzaktakiyle anlaşırlar, anlaşmışlar.
Sessiz, kabullenmiş; ‘bir kişi’ yok..
___ o uzaktaki …
..

Yeteri kadar büyük değil bu sevgi.
Bu bakış içimi ısıtmıyor,
Bu yakış.
Ayrılıklar derinde nakış nakış.
Bitti mi bahar?
Göçmen kuşlar
Başka diyarlara mı gitti.
..

Mevsim kıs keskin poyrazların zamanı, göçmen kuşlar terki diyar eyledi ve atkılar sarıldı sevgili yerine boyunlara. Bu sensiz ikinci kışım, aslına bakarsan kış ya da soğuk degılde sensizliktir üşüten yuregımı ve bedenimi.

Bu aralar her şeyle ve herkesle bir tutuyorum kendimi, alelade bir sokak lambası, ne yapacağını bilmeyen bir meczup ya da köşe başında içip sızmış bir berduş, yanı aslına bakarsan herkes biraz ben ve ben sanki herkesim.

Dun gece bırakıp gıttıgın o evde resimlerine baktım uzuuunnn uzun ve anladım ki, hala sen varsın olmaman gereken bu yürekte. Neden bırakıp gitmiyorsun, neden bana böylesine acı veriyorsun, çekip gittiğin gibi gitsene benden de.

Neyse, aslına bakarsan sana kızgın olduğum kadar kendime de kızgınım. Bütün bu suskunluğum ve dudaklarımı kanatırcasına ısırmamın tek sebebi sen degılsın.Ama biliyorsun iste sevdim seni,hemde hıc kimsenin sevemeyecegı kadar sevdım senı.Şimdi desen ki,hanı olmaz ya bende senı ozledım,yenıden başlayalım desen,şairinde dediği gibi “bende sana yetecek kadar ben kalmadı”
..

Kavurucu sıcaklık alev alev
Kış ayazı gibi
Üşüyor yüreğim sensiz
Bitmiyor yollar
Bitmiyor hasretlik
Dinmiyor baş ağrım
Yaşama umudum yok olup gidiyor
..

Nasıl düşünmeyeyim, nasıl düşünmeyeyim. Geldi kapıya dayandı neredeyse bir sevgililer günü daha. Bir aydır, yok yok altı aydır onu düşünüyorum şu on dört şubat gelse de; ki kendileri az buçuk ''Sevgililer Günü'' oluyorlar, ben de sevgilime bir şeyler alsam. Karım da bu duruma hayatta kızmaz ha, neden derseniz; bizatihi karım aynı zamanda sevgilimdir de ondan, bilmem anlatabildim mi?


Yahu arkadaşlar bu meret, yani sevgililer günü yeni icat oldu sanırsam, yoktu bizim gençliğimizde böyle özel günler fazla. Biz bir anneler gününü, bir de babalar gününü, bir de Kabotaj Bayramı'nı bilirdik gerisi hikâye ve hatta seri halinde fotoroman bile diyebilirsiniz...


Bakayım dedim şöyle bir iki gün öncesinden vitrinlere, bir de fuar var başkentte. Allah razı olsun adamlardan ne güzel düşünüyorlar da sevgilileri fuar yapıyorlar, her bir şeyleri ayağınıza kadar getiriyorlar. Herkes bütçesine göre sevgilisini düşünsün artık. İsteyen saç tokası alsın ya da bir demet çiçek, isteyende milyarlık saat alsın.
..