Kış uykusundan uyanan böcekler gibiyim.
Sanki aylarca kuytularda uyumuşum.
Bir kış kadar olmasada ininde dinlenmiş.
Kraker gibi kırılgan kemiklerim bile güçlenmiş.
Gerinerek bakıyorum doğaya,çiçeklere.
Şimdilik miskinim, bütün işlerden kaçıyorum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çölde, bir avuç su yudumlamak gibi. Çok güzel dizeler, sizi kutluyorum.
Hikaye gibi içeriği derin anlamlı şiirler. tşk ederim sevgiyle kalın
hibernasyon !
evcil olanların hepsinde yaşanır böyle şeyler.
Şiir güzel.Baharın uyanışını böyle de anlatmak mümkün yani...
güzel di
gelen gidiyor. ve hepimiz gideceğiz bir gün...:)) tebrikler ülkühan hanım güzeldi..saygılar
Beğendiğim şiirleri ant. listeme alıyorum.
Bu güzel şiir de bunlardan biri.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta