ıslanmış,üşümüş
kış bahçesinde güneşe sesleniyor
ama
sesi ancak
kazdığı tünellerin
tavanı kadar yüksek.
oysa
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bazen bir köstebek kadar emek veremiyoruz kendimize...Emekten kaçıyoruz..ben bu pencereden baktım üstad Mine hanımın dizelerine..Birkez daha hatırladım eksik(insan)yanımı..
tebrikler yüreğinize ve kaleminize...
nefis bir anlatım...
nefis bir tema...
saygılarımla kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta