Kırmızı Yağmur Sonrası Şiiri - Kemter Abdal

Sabah,
Gökyüzünün arka cebinde buldum seni –
Yarısı çürümüş bir elma gibi
Kırmızı ve sessiz...

Otobüs durağında beklerken
Bir kadın bana baktı
Sol gözünde kelebek kanadından bir yara
Sağ elinde ise
Zamanı durduran bir anahtar –
"Bunu son kullanan" dedi
"Bir şairdi ve kendini kilitlemişti..."

Nehrin dibinde bulduğum taş
İçinde uyuyan bir gökkuşağı saklıyordu
Her sabah onu öpüyorum
Ve tükürüğümde
Kaybolan şehirler beliriyor

Annem bana küçükken
"Rüyalarını sakın yıkama" derdi
Şimdi balkonumda kuruyorlar
İplere takılı
Sırılsıklam hayaletler gibi

Bir martı geçti penceremden
Gagasında mor bir mektup
Adres kısmında
"Bu şiirin son dizesi" yazıyordu
Ama ben
Okumadan önce uyandım