Kırmızı Vazoda Bahar Şiiri - Sadık Toraman

Kırmızı vazonun kuşatmasındaki güller,
Yaprak döküyordu birer birer.
Bahar âşıktı yine…
Islık çalıyordu rüzgârında…
İhanetler, sevginin sömürgesinde
Başkaldırıyordu aşka
Bense, her bahar âşık olurdum; annemden
Habersiz.
Dudaklar rüzgârın esiri,
Gözler, yıldız kayganlığında biçare,
Şiirler, bir kız gibi alımlı.
Açık pencerenin açıklığında
Mutsuzluk kırıntıları.
İçinde, kurdun, kuşun payı.
Denizler ise;
Sayfa sayfa dalgalanıyordu her mısrada.
Yordun kürekler çekiliyordu sandalın
Yalnızlığında.
Bense, her bahar âşık olurdum; annemden
Habersiz.