Altı Mart akşamıydı,
Ankara Metrosunda;
Bir şairin kafası biraz çakırdı.
Ve aynı zamanda
Ve aynı vagonda
Ve kontrplak zulasında,
Bir çocuk yatmaktaydı.
Henüz vakit varken, gülüm
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara
Devamını Oku
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara




bu çocuklar da bizim..
ama hangibirine yetişeceğimizi şaşırıyoruz..
çocuklarımız sokaklara yakışmıyor :(
severek,ama hüzünle okudum...
tebrikler can...ve tam puan...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta