Kirli ellerim Şiiri - Mehmet Kaplan Behlül

Uzattım Asumana kirli ellerimi,
Ruhumun derinliklerinden…
Deryada boğulan kimsesiz bir kaptan gibi
Tutunmak istedim denizin dalgalarına.
İnce bir sızı kapladı zihnimi birden,
Hayatım sahneleniyordu göz perdelerimden.
Ah, yaramaz çocuk…
Ne çabuk geçiverdi ömrün yokuşlu yollardan,
Çingene çadırları gibi düzensiz ve süslü
Bir tarif bıraktın maziden.
Orada bir yerde, biliyorum,
Ama kirlenmiş
Nasıl temizlesem benliğimi
Ömrümün son demine yol alırken?
Şimdi yine sana uzatıyorum kirli ellerimi,
Merhametine sığınıyorum,
Bir kemik, bir deri.
Gümüş kanatlı orduların kuşatsın,
Harput'a dönmüş nefsimi.
Ben zincire vurulmuş hür köle
Azametine sığınıyorum merhametine sığınıyorum
Senin ipine tutunmaya çalıştığım kirli ellerimle...