40. odadayım,
heryer kapkaranlık...
Doğrusu buraya gelmeyi pek sevmiyorum,
ama belki yaşadığımı hissetmek,
belki de korkaklığımı yenmek için,
kendimle yüzleşmek için uğruyorum bazen...
İçerde Sezen’den “sen ağlama”,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
