Kırıp Döktün Şiiri - Hüseyin Çimen By Levo

Gurbet ellerinde çileyle yaşadım,
Yol boyu seni düşündüm, telaşlandım.
Cehennemden geldim, kapına dayandım,
Son bir şans dedim, kırıp döktün.

Dilimde af vardı, gözümde yaşım,
Sana gelmekti tek bu son yaklaşım,
Derman sanırdım benim başıma,
Sözümü dinlemedin, kırıp döktün.

Yüreğim titrerken, ellerim boştu,
Sana dair her şey içimde dosttu,
Ama senin öfken, bir hançer gibi sertti,
Kalbimi delip geçtin, kırıp döktün.

Ben hatamı bildim, boynumu büktüm,
Yıllar boyu seni hayalle gömdüm,
Yeniden başlasak dedim, umut ettim,
Sen ise kapını çarptın, kırıp döktün.

Gözlerim yalvardı, sesim titredi,
İçimdeki fırtına sessiz, dinmedi.
Kalbim son kez sana yemin etti,
Dönemedin bana, kırıp döktün.

Bir ömür heba, hayaller paramparça,
Yolum karanlık, içim yanık hınca hınç.
Sana vardım yine, umutla ancak,
Sen küle çevirdin, kırıp döktün.

Bağışla dedim, ömrümün hatasını,
Yalnızlığımın yıktığı yarasını,
Sevdanla sar dedim bu cansız yanımı,
Sırtını döndün bana, kırıp döktün.

Şimdi susarım, sevgim gömülür derine,
Kelimem kan olur, dökülür yerime,
Bir adam biterken aşkın önünde,
Küllerimle kalırım, kırıp döktün.