Kırık Kanatlı Martı

Uçamıyor maviyi seven martı.
Sarılamıyor mavisine,
İçten, yürekten ve sıcaklığıyla.

Sevmek yaraladı önce,
O martıyı.
Aşık olmak özgürlüğünü aldı elinden,
Kırdı kanatlarını.

Kanatları yoktu artık,
Uçamıyordu maviye.
İzliyordu onu,
dışarıdan
Hayatına hayat katan günleri düşünerek.

Mavi onsuzda mutlu gözüküyordu,
Yüzü gülüyordu.
Unuttumu acaba,
Bizim kanadı kırık martıyı?

Kanatlarını elinden alan aşk,
Maviden ayıran aşk o martıyı,
Hayatta tutan tek şeydi.
Mavi onunlayken acı çekiyordu.

Ne yüceydiki bu aşk,
Kendini bile bile sakat bıraktı,
Özgürlüğü bir kenara attı,
Mavinin acı çekmesine razı olmadı.

Maviyi mutlu görmek ona yetiyordu.
Mavinin her gülüşü kırık kanatlı martıya hayat veriyordu.