Kırık İnançlar Şiiri - Seyrani Göl

Sevdiklerime inanmak istedim,
gözlerim kapalı, yüreğim saf.
Kırdılar bazen, unuttular beni,
ama yine de tutundum hayale.

İhanet soğuk bir rüzgâr gibi,
eserken yüreğimde derin yaralar bıraktı.
Ama inandım, çünkü sevdim,
ve sevgi kör etti beni her zaman.

Vefasızlık gizlendi maskelerin ardında,
görmek istemedim, reddettim gerçeği.
Belki de bağladım kalbimi,
o yalan umutlara, boş sözlere.

Artık biliyorum;
güven, kırıldıkça büyümez,
bazı inançlar sessizce ölür,
yerine sadece suskunluk yerleşir.

Artık ne inanmak kaldı içimde,
ne de sevilmeye dair bir heves.
Yalnızca sustum...
Ve sustuğum yerde yandım sessizce.
S.GÖL