Kırık Cümleler Şiiri - Zeynep Ceylan

Bilinmedik bir hüzün var içimde
Ne yana baksam yağmur bulutu
Gönlümde birikmiş kırık cümleler
Dudağımda titrek bir sessizlik yutkunur

Adını anmak bile ürkütüyor beni
Sanki harf harf içime kazınmışsın
Bir yanım seni beklemekten yorgun
Çöktün vazgeçmiş Diğer yanım…

Yürüdüğüm yollar hep sana çıkıyor
Ama sen yoksun, hep eksik bir şeyler
Bir fotoğraf ki soluk yüzüme bakıyor
Gülüşün kaldı, aklımda
Hatırladıkça canımı yakıyor

Zamanla unutursun diyorlar
İnsan bazı eksikleri büyütüyor içinde
Sen gittin ama bazı acılar gitmedi
Bazı geceler… hâlâ seni bekliyor

Kendi sesim bile yabancı geliyor
Aynada göz göze gelmeye korkuyorum
Bir ben kaldım, senden sonra bana
Bir de bitmek bilmeyen cavapsız soru

Ne eksikti de tutamadım seni?
Hangi kelime yanlış, hangi bakış eksik?
Kırgın değilim belki ama yaralıyım
Ve kanamıyor artık, bu da ayrı bir eksiklik

Pencereme dokunuyor şimdi temmuz yağmuru
Dışarıda yaz ama içim yine kış
Seninle üşüdüğüm kadar
Kimseyle ısınamadım hiç

Kendime dönüş oldun
Kaybettikçe bulduğum bir aynaydın
Seninle çözülüp, sensiz tamamlandım
Her gidişin le biraz daha beni kendine çağırdın

Eskiden senden ibaretti yollarım
Şimdi adımlarımda kendim var
Artık suskunluğum bile anlamlı
Artık huzur korku değil yalnızlık,

Kırık dökük bir hikâyeden
Kendime kurduğum cümleydin sen
Senin sevmediklerini sevmedim ben
Çünkü onlardan biride bendim

Artık yağmur yağınca ağlamıyorum
Sadece pencereden izliyorum sessizce
Giden senmişsin, kalan ben
Ama asıl bulduğum, sensiz benmişim meğerse