Kırık Bir Kapı Eşiği Şiiri - İlhan Özgen

​Bir yara açıldı, dudaklarında bir çatlak
Ne içeri alıyor ne de dışarı atıyor beni.
Bir kapı eşiğinde, kırık bir eşikte
Ne dünüm var ne yarınım.
Sessizlik bir bıçak gibi sızıyor içeriye,
Her nefes biriken tuz.
​Sadece bir boşluk var içimde,
Ne zamanla doluyor ne de aşkla.
Dönüp duran bir gölge gibi,
Kendimi arıyorum, bulamıyorum.
Her adımı attığımda,
Yara daha derin, sesim daha kısık.
​Ama biliyorum ki bu boşluk,
Bir nehrin yatağı gibi,
Yeni bir suyun akması için.
Belki de en büyük umut,
Bu yıkıntının kendisi.
Bir gün, yeni bir şehir kurarım,
Bu yaranın tam üstüne.