Kırık bir dal Şiiri - Sedat Yaşar 2

Kırık Bir Dal

Yarım bir sevinçle, sahte bir tebessümle, anlamsızdı utanç.
Sesine çığlık atan çiçekler vardı;
dalında gonca, periler ve kuşlar çığlıklarında kayboldu.

Bazısı baharı gördü, bazısı kışın çilesinde boğuldu;
kimi yaz sıcağında kavruldu, kim sonbaharda saçlarını yaprak gibi döktü.

Gizli mürekkeple çizilen yazgılar,
yüreğin en derin sızısı.
Her beklenti bir umut gibi,
ama umut, boynunda ağır bir ilmiktir.

Asi duyguların içinden yükselen kor,
alevden gözler, keskin sözler.
Seninle inleyen türkü gibi,
acıya sarsacak kadar acıklı.
Bütün devran içine dolmuş,
sessiz pusuda gözler,
dili dilsiz, iç sesi kuşlarla konuşur.

Kelimeler sükût, büyülü bir sır,
karanlıkta parıldayan gözler.
Sessizlik dilsizliğinden utanır
ve dağların içine haykırır.

Suskunluğun içinde bir fırtına,
umutla atan yürek sesi.
Gizli bir ışık doğar sessizce,
gözlerin çığlık gibi, sessizliğin içinden fırlayan,
sonsuzlukta yankılanan bir nida gibi.