Kırık Aynaların Uykusu Şiiri - Sinan Bayram

Gecenin alnında mor bir kelebek
ölü yıldızları öpüyor sessizce.
Ben, rüzgârın cebinde unutulmuş bir sözcüğüm,
harflerim yosun tutmuş zamanın dilinde.

Bir taşın kalbinde kuş çırpınıyor —
kim bilir, belki o da rüya görüyordur.
Bir damla su, bir orman düşü
bir aynanın içinde büyüyen gökyüzü gibi.

Ay, kendi küllerinden bir şarkı yakıyor,
her nota, bir çocukluk anısına saplanıyor.
Ben hâlâ bekliyorum:
kendimden geçip bana döneceğim o ince çizgiyi.

Deniz, içimdeki dağlara tırmanıyor,
tuzlu bir duala yıkanıyor kalbim.
Ve biliyorum —
her şey bir sessizlik kadar gürültülü.

Sinan Bayram