Çocukken oyuncaklarımı elime alır almaz bozulur,
Babam, anneme bu çocuk yine neyi paraladı derdi.
Bu yüzdendir benim ürkek ve de çekingen oluşum.
Nedense, kazalar benim peşimi bir türlü bırakmaz.
Sandalyede öylece otursam sandalyenin ayağı kırılır.
Anahtarı çevirsem, kapıda kalır, ellerimden kurtulur.
Abdest alıp ta çıksam yola, taşlar ayakkabımı bulur.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta