Kır Çiçeğini Özlerim Şiiri - Kasım Kobakçı

Yalnızca kır çiçeğini özlerim,
    zihnimde solup rengini yitirmeden.
Tek bir başlangıç ararım,
    araziden öteye taşıyacak farkındalığımı.
Biricik güneşi dilerim,
    bilincimde konaklayacak gündüzleri.
*
Sadece kireçtaşı isterim, billurlaşmış,
    arzuladığım şeyi elde etmek için.
Yalnızca bir adam dilenirim,
    ruhumu iyileştirecek olan.
Tek bir düzen beklerim,
    ölümü göze alıp ilerleyecek.
*
Yalnızca sarı metal bir bağ olsun isterim,
    hıncımı dizginleyecek.
Sadece aşkı dilerim yüreğimden,
    anımı yakıp kavuracak.
Bir tek anneyi ararım hep,
    sonunda gözyaşları dökecek.
*
Ülkeye açılaca bir kapı beklerim,
    bilinmeyenin sırlarını verecek.
Kaybolup gidecek ansızın,
    kale burcundan kopan bir parçada.
Sadece kalbime dokunacak,
    ağzındaki o tekerleme.
*
Yalnızca bir ilham dilerim içten,
    gündüzleri Tanrı'dan gelecek.
Tek bir odaya sahip olmayı isterim,
    kendi yuvamı yaşatacak.
Sadece nefreti ararım bazen,
    yaşamın içinde yeşerecek olan.
*
Yalnızca umut bağlayacak bir yer dilenirim,
    sonrasında diz çöküp beklemeye.
Çokça toprak isterim tarihten,
    yeni filizler yetiştirmek için.
Bir soy, bir sülale ararım ben,
    anlamlı hasadımı devşirmek için.
*
Yalnızca bedenin kendisi olsun,
    özüne bilinen cevheri katacak.
Tek bir sevgili dilenirim,
    her bir üzüntünün odasına zor sığacak.
Sadece inancı isterim,
    amacına ulaşmak için ölümü göze alacak.