Sağ duyu kayboldu hırslar artınca,
Sükunet ve akıl niçin sinmiştir?
İnsanlığı maddi, değer tartınca
Değersizlik artmış değer inmiştir.
Herkes benliğini hesaba çeksin
Sevgi tohumunu gönlüne eksin.
Nefreti, çıkarı kökünden yıksın
Kötülük yüreğe korsan binmiştir.
Satılmayan meyve çürür manavda
Muhtaç çürük ile sanki sınavda
Avcı da avlanır belki son avda
Avcılar ölünce korku dinmiştir.
Yaşlandıkça olgun olmak gerekir
Ham kalan ruhunda pislik birikir
Herkes yığdığını elbet bırakır
Kefenin de cebi yoktur denmiştir.
Erin de geçin de tam insan olun
Bütün olanlardan hep ibret alın
Ne denirse densin, sevgide kalın
Durmuş oğlu dahi kini yenmiştir.
Kayıt Tarihi : 9.4.2021 13:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!