Yağmur dinerken
gözlerim hâlâ o gökyüzündeydi
bulutlar gibi ağırdım içimde.
Bir çığlık sustu
kendi sessizliğinde,
duyulmadı hiçbir zaman.
Kaldırımlarda
ayak izlerim silindi
ıslak bir vedanın eşiğinde kaldım.
Ben kendimi
bir damlanın içinde
yeniden kurdum,
ve yokluğunu
şarkı gibi bıraktım rüzgâra.
Kimse bilmezdi…
bir gölgenin ardında nasıl solduğumu.
Bir damla kadar izsiz olduğumu.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 21.7.2025 22:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!