Kimi Zaman Şiiri - Ahmet Zeytinci

Ben ellerim ile su veririm her gün
kedilere köpeklere kuşlara
ekmek ıslatırım bazı bazı
hem ekmekler sevinir bir işe yaradık diye
hem de kuşlar...
piyango bileti alayım diye
gelip de başıma güzelliklerini bırakmazlar
komşular güler geçer
hem de bu kadar uğraşma derler
onlar ekmek ıslattığımı su verdiğimi zanneder
oysa bilmezler belki anlamazlar
cehennemde ateşlerim sönüyordur o an da...

Hani derler ya
''Cehennem de ateş yoktur
herkes kendi ateşini dünyadan alır götürür.''
ilahi rahmet işte
biz yanıyoruz buralarda
kediler köpekler kuşlar söndürüyor...

Biz yanıyoruz hem de bayağı yanıyoruz buralarda
Irak'da Filistin'de Mescid-i Aksa'da
insanlar dilim dilim doğrandıkça
insanlar oralarda yandıkça...

Kimi zaman donuyoruz buralarda
Arakan'dan Keşmir'den Myanmar'dan
bu yerlerin adını bile yeni duyanlardan
size ne bize ne diyenlerden
ağır ve boş sözler işitince üşüyoruz buralarda...
tüylerim diken diken ruhumuz paramparça
canımız kanımız her yerimiz donuyor
kimi zaman yanmak
kimi zaman donmak düşüyor yaşadıklarımıza
ve bundan sonra yaşayacaklarımıza...