Kimi Allah’tan Çok Sevsem Şiiri - Zehra ...

Kimi Allah’tan çok sevsem,
O, hemen alıyor sevileni benden.
Hayatın siyah beyaz gerçekliği,
Bugün güldürenin yarın öldüren oluşuyla ayan..

İnsanlar konuşuyor benimle,
O’nun vesilesiyle;
Konuşandan (anlatandan) ziyade,
Bana denilenleri bir tek ben anlıyorum sanki..

Belki de bildiğim sonlardan,
Kaçıyorum;
Kimi sever gibi olursam.

Göz teması ile el teması arasındaki o ince çizgiden, dudaktan dökülenler bile bazen anlamak için fazla geliyor bana.
Çünkü elleri yetiyor, bir şiirin sıcaklığında beni çok düşündürüyor; varlığı, hayallerime girecek kadar, fakat böyle sevmek, beni yakar.

Yaratıcının ve yaratılanın varlığını özlemek çok farklı oluyor; nefes daraltıp yürek burkan sevgi cefa, ferahlık verip, geceleri acı içinde uykusuz bırakmayanın özlemi sefa veriyor.

Ben çözdüm secde ile yürek arasındaki tüm sırları.
Dille tabiri olmayan o güzel duyguları,
Ben çözdüm girişi olup dönüşü olmayan o yolları..

Kimi Allah’tan çok sevsem,
Pişman oluyorum hemen..
Seccadeyi kıbleye sermem,
Bir dakikamı alıyor benden..

Ben bir daha kimseyi Allah’tan çok sevmem.

[05 Mayıs 2025]