Toplum olmuş duyarsız, arsız, nankör,
Aldırmaz git defterini dür, yüzüne tükür.
Yedikçe dayağı, haz alır, memnun olur.
Altından vatanı, namusu gidince görür.
Unutma, cehaletin felaketini yaz bir yere.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta