Kim…Kim üzdü seni? ...
Akşam alaca karanlığıyla sararken, denizin yüreği coşkuyla çırpınırken ve gün kızaran yüzüyle terk ederken bu kenti, bir bankta sarıldığın yalnızlığın koynunda hüzünlü hüzünlü bakıyorsun.
Kim, kim üzdü seni? ....
.Önünden gelip geçen kalabalığı….denize olta atanları… mızrabıyla her dokunuşunda ud’a, sevgisini dile getiren adamı görmüyor gözün.Parmaklarında tükenen sigara daha düşmeden yere bir yenisini yakıyorsun.
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
