Baba Eli Şiiri - Nurettin Sevim

Bir zamanlar bir baba.
Oğlunu ziyaret eder.
Oğlu yüksek makamlarda.
Odasına buyur eder.

Oğlu masanın başında.
Babası gider yanına.
Elini omzuna koyar.
Sonra da şöyle der ona:

Annen, sen, ben biz üçlüyüz.
Söyle: Hangimiz güçlüyüz?

Oğlu bakar masasına.
Babanın eli omzunda.
Sonra döner babasına.
Der ki: Ben daha güçlüyüm.

Bu cevabın karşısında.
Babası biraz darılır.
Elini omzundan çekip.
Kapıya doğru ayrılır.

Yüzünde vardır bir keder.
Sorusunu tekrar eder.
Oğlu der ki: Sen güçlüsün.
Cevabını ikrar eder.

Ben güçsüzüm senden tabi.
Küstahlık değil niyetim.
Biraz önce sorduğunda.
Elin omuzumda idi.
Kendimi güçlü hissettim.