Evet O gece karanlık odadaki ağlama sesi benimdi.Kim bilebilirdi hayatımın korkunç bir sahne olduğunu,mutlu rolü yapıp aslında kan ağladığımı...
Sabahlara kadar onca gözyaşı döktüğümü ve yine damarlarımda seni hissettiğimi,ruhumu alıp götürdüğünü, sana tutkuyla bağlandığımı,ayakta kalabilmek için onca şey yaptığımı KİM BİLEBİLİR
Kendimi nehre düşmüş yaprak gibi hissettiğimi, gün batımındaki kızıllıkta başımı öne eğdiğimi, bana verdiğin o küçük öpücüğü,tenimde bıraktığın o hissi ve bir gün çekip gittiğini......
Sonsuzluk adını verdiğin yoldan geri döndüğünü....
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta