Kim Anlar Şiiri - Kasım Kobakçı

Temmuz sıcağında, güneş kavurur,
Kazma kürek ile, toprak savurur,
Alnımdan süzülen, tuzu kurutur,
Zahmet nedir, emek nedir, kim anlar?
*
Ufacık taneler, saçılsın düze,
Bereket karışsın, bahara güze,
Umudu bağladık biz de gündüze,
Avuçtaki sarı tohum, kim anlar?
*
Yeşerir tarlalar, boy verir başak,
Bekleriz semadan, yağsın sağanak,
Çatlamış zemine, basarken ayak,
Nasır tutmuş topukları, kim anlar?
*
Vakti erişince, kökünden yolar,
Desteler yapılıp, ortaya dolar,
Sırtına yüklenen, belleri yorar,
Bedendeki o sızıyı, kim anlar?
*
Kurusun diyerek, dikilir saplar,
Ovayı sarımtırak, renkler kaplar,
Karınca misali, çalışır hoplar,
Gümül nedir, yığın nedir, kim anlar?
*
Sopayla vurulur, dökülsün dane,
Savrulur rüzgarda, kalmaz bahane,
Çuvallar taşınır, dolar dükkane,
Çırpıdaki ince sesi, kim anlar?
*
Değirmen taşında, güzel ezilir,
Yağı çıkarılır, tahin süzülür,
Sıcak somunlara, balnan düzülür,
Damaktaki eski tadı, kim anlar?
*
Şehre iner yükler, pazar kurulur,
Çiftçinin bedeli, ucuz vurulur,
Yorgunluktan artık, beniz kavrulur,
Ceplerdeki delikleri, kim anlar?
*
Karakaçan yüklü, yokuşu çıkar,
Tozlu yollar garip, gözüne bakar,
Hasat sonu, terin sel olup akar,
Yulardaki kör düğümü, kim anlar?
*
Makine gelince, unutuldu el,
Ne imece kaldı, ne esen bir yel,
Mazide kayboldu, o coşkulu sel,
Susamdaki saklı sırrı, kim anlar?