Kim Ağlar Onun Adına Şiiri - Kasım Kobakçı

Aldanmış âlim, o söze,
Asıl sandığı surete.
Gizlenmiş bir de yanlışa,
Uğramış derin hayrete.
*
Bir mecnun ki, şu baş kâtip,
İçin için arar hatip.
Erişemez ilk mürettip,
Kahrolsun şimdi, bu garip.
*
Bakmış olsa silik harfe,
Mürekkebi uçmuş cilde.
Yorulmuş o yaşlı gözler,
Kaybolmuş tozlu dehlizde.
*
Hata dolu, her varaka,
Okunmaz olmuş, satır da.
Doğrusu nedir, bilmez ya,
Sızlar, boş hatıralara.
*
Kimi ak demiş, o metne,
Kimi kara yazmış yere.
Çıkamamış hiç içinden,
Düşmüş bir sonsuz kareye.
*
Müstensih geçmiş heceyi,
Mahvetmiş bütün manayı.
Ve kim düzeltecek şimdi,
Bozulmuş olan binayı?
*
Kenarına bir şerh düşmüş,
Kağıdın orta yırtıkmış.
Artık hiç tadı kalmamış,
Eskiden gelenler yanmış.
*
İki nüsha da yan yana,
Tutmaz birbirini asla.
Geçer ömrü hep masada,
Bitmeyen büyük bir yasla.
*
Ümidini kesmiş o zat,
Çözülmez bu kör hakikat.
Karanlıkta kalmış sırat,
Sanki koca bir ölü at.
*
Yazılmış kitap adına,
Varmamış hakkın tadına.
Yenilmiş kalem zamana,
Kim ağlar onun adına?