Kim, … Şiiri - Seçil Karagöz

Kim, kim olalı dünya kasavetle dönermiş
Kim, sürekli düş kurar ve bahtına sövermiş
Kim, haddini bilirmiş ancak pek özenirmiş
Kime kafayı takıp her şeye gücenirmiş…

Kim, özünü yitirmiş; kim, sözünü bitirmiş
Kim, yazmayı severmiş; kimin hali betermiş
Kim, ince düşünürmüş; kim, kime üşenirmiş
Kime kimden ne gelmiş; kim, hâline gülermiş…

Kim, hoşgörü göstermiş; kimin sevgisi azmış
Kim, kime saygı duymuş; kimde büyüklük kalmış
Kim, lâbirente girmiş; kimin aklı karışmış
Kime koşup yalvarmış; kim, ortama alışmış…

Kim, ne almış, ne satmış; kim, kazanmış, kim, batmış
Kim, gülmüş; kim, ağlamış; kim, uyanmış; kim yatmış
Kim, dövüşmüş; kim, küsmüş; kim, kime kin bağlamış
Kime kimden ne kalmış; kimi kimden dışlamış…

28.11.2008