Kibr-i Sâhib Şiiri - Engin Dinç

Ayağını yere sürür,
Kibri arşa değiyor.
Vicdanı terk etmiş,
Şeytanı başa geliyor.

Ölse yuğacak kalmamış,
Suyunu koyacak kalmamış,
Nefsinin kölesi olmuş,
Hakiki dostu kalmamış.

Rızayı-ı ilahi de gözü yok,
Hayır çıkmış bir sözü yok,
Mazlum ocağında bir közü yok,
Doğruya yüzün dönmemiş.

Behiç düşmüş derdine,
Kendine bir öğüdü yok.
Kafire laf eder de,
Dikili bir söğüdü yok.