Dünyayı ben yarattım edasıyla yürüme.
Sonra ayağın çukura düşünce anlar tevazu görünümüne bürünürsün.
İş işten geçmiş olur.
Şeytanın kibrinden dolayı huzurdan kovulduğu gibi,
Sende kovulmuş olursun bir kere.
Artık toprak başına!
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta