Ki Belki Şiiri - Mine Bahçeci

“Bir şiir, bir de kadınlar verebilir kendilerini
aşıklarına çırılçıplak.”
I-
Kekik kokularıyla gelirdi sesin
bir bulutun terkisinde dört nala
O apansız büyümen var ya geceleyin
fundalıktan çıkıp yola…

Yalnızlığıma savrulurdu saçların
hazan sabahında gizil gizil öldüğüm
Gözlerini içerdim tarçınlı
yavaş yavaş geçerdim içimdeki gurbeti..
II-
Sen miydin öptüğüm çiğ, ayrılık mı teninden
ülkem oldu özlemin, özleminde yaşadım
Suskunda açılmazın çıplak duvarı
Oyun dışı kalmış çocuklardı ellerin
-ki tenimde çocuklaşandı onlar! ..-

Hüzzam anılar demleyip dudağıma
havalandın evecen kuşlar gibi
Bir gelincik tarlası bırakıp
yalaza kesen! ..
III-
Umularımızı ıslatırken dişi bulutlar
Nasıl da yaramıştık sağrımıza!
Bir ada olmuştuk aşka
eteklerine tuzun erişmediği…

Soyunduk!
Bir kadın, bir de şiir
İlk yaz dullarıydık
matemi giyindik sonra…
IV-
Hadi, bırakalım gövdemizi toprağa
yitik bir tohum gibi döllesin bizi
Bir zaman kaymasından doğarız belki! ..