Kevser Dudak Şiiri - Hüseyin Turhal

Zâhirde ararsın bir kuru cennet,
Oysa yâr dudağı aşkın bâğıdır.
Gönül ehline bu vuslat bir minnet,
Gizlenen sırrın en tatlı çağıdır.

Yârin la'linden bir katre düşse,
Can uyanır, nefs-i emmâre susar.
O Kevser şerbeti dudağa inse,
Âşık bu dünyada gamı unutur.

Ne hûrî isteriz, ne de köşkü bağ,
Bizim Cennetimiz yâr cemâlinde.
Onda bulduk biz bu sonsuz sığınağı,
Rûhun gıdası O’nun kelâmında.

O mübârek söz ki, hikmetle gelir,
Zulmet perdesini bir anda yıkar.
Her kim bu manayı özünden bilir,
İçindeki nuru âleme akar.

TURHAL’ım der, bu sırrı anlasan,
Dudağın cenneti, yâr sensin, cânın.
Kendinde bulursun, yolunda kalsan,
Ne yoldan şaşarsın, ne de mekânın.