Yine gözyaşlarımın tuzu yanaklarımı yakıyor
Yine elimde kıvranıyor son dem yanlizliklar
Yine karadan da kara umutlarım
Pembelerim siyaha
Siyahlarim ise zifiri ye dönüşüyor
Yaşamak zul oldu bedenime
Özür dilerim affet beni allahim
Bana verdiğin bedeni koruyamadım
Ellerimi incittim
Gözlerimi yaşlarla doldurdum
Yüreğimi kanatıp durdum
Bir benim mi karaydi umudum
Bir ben mi çektim acı
Ama bir benim yandı yüreğim
Şimdi gözyaşlarıyla yaziyorum
Hayatimin iz dusumunu
Doğrularım kayıp
Yanlışlarım sağda solda
Hiç kimsem yok diye haykırmak isterken
Sol kaburgamın altında hissediyorum seni
Lütfen yalvarıyorum al acılarımı
Sil gözyaşlarımı
Ağlamaktan yoruldum
Birine inanıp hayallerimin üzerime yıkılmasından
Dost sandığım ellerin sırtıma amansızca sağladığı hancerleri saymaktan
Bana hesap soran yuzumdeki çizgilerden
Yoruldum allahim
Gücüm yok
Umudum yok
Ben yokum
Ölü bir bedeni sürüyorum
Ellerimde geçmişin cibanlari tek tek patlıyor
Kan kokusu umut kokusuna karışıyor
İçimdeki kız çığlık çığlığa
Ben yoruldum yüreğim dur artık
Atma istemiyorum
İnsan kaç kere düşer
İnsan kaç gece ağlar
Ben kırık parmaklarla gözyaşımı silemiyorum
Dönüp acılara acımadıki acımadıki diyemiyorum
Acı di be hemde çok acı di
Ben güçlü kadın falan değilim
Hala karanlıktan korkuyorum
Hala çok üşüyorum
Senin karşında aciz bir kulum
Yüreğim sana ayan
Bedenim emrine amade
Bu defa kötü düştüm be allahim
Kalkamıyorum
Oysa dünyayı parmağında çevirecek bir insanım
Ama istemiyorum
Kes biletimi Azrail
Yaşamak buysa ben istemiyorum
Kes biletimi
Sadece gidiş olsun 06.04.2024 17:11
Kayıt Tarihi : 6.4.2024 17:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!