Evvel zaman içinde, bir kervan yolunu şaşırıp, buzlanan Gölbaşı Gölü’nün üzerinden geçerler. Buzun üstüne kar yağdığı için fark etmezler. Burası düz bir alan zannederler. Dinlenmek ve ısınmak için ateş yakarlar. Ateşin ısısından buzlar kırılır ve bir süre sonra batarlar. Canları, malları hepsi suya gömülürler.
Bu efsane unutulmasın diye bir şiirle anlatmak istedim.
Kervancı
Develeri art ardına,
İplere takmış kervancı.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Cahit Konut bey.
Tüm kâlbimle sizi destekliyorum....
En derin saygılarımla...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta