Bir zamanlar İranda bir hükümdar yaşardı.
Ne bir oğul evladı,nede bir kızı vardı.
Hele birde,bir keşiş ona hazinedardı.
Aynı dertten müzdarip,oturdu konuştular.
Bir müddet sonra keşiş yaklaştı hükümdara.
Dedi gel durmayalım biz avare,avare.
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
