Kentsel Dönüşüm Şiiri - Saliha Öcal

Betonu çürümüş,çatısı delinmiş,tuğlaları dökülmüş,kolonları zayıf bir harabeydi.
Duvarlar pek nemli olabildiği kadar rutubet almış duvarlardan akıyordu kabarmış nem.
Zemine basan her adım,tabanın gıcırtısıyla tavandan dökülüyordu rafa kaldırılmış tozlar.
Yanından geçenler temkinli davranıyor şaşıyorlardı ayakta duruşuna.
Tehlike arz ediyordu artık,bu korkutan son demini yaşayan molaz yığını.
Karar çıktı kentsel dönüşüm,bulunmalı ehil bir müteahhit.
Ancak bir müteahhit vardı bu yapıyı yeniden inşa edecek.
Lakin nasıl ikna edilmeliydi,bulunmalı mantıklı bir teklif.
Cehaletin cesareti pek olur atıldılar meydana menfaatine,sonunu düşünmeden ve umursamadan.
Açtılar yalan torbasının ağzını savurdular müteahhite ve çalışanlara.
Vaatler makinadan çıktı serdiler tele güneş kurutsun diye.
Müteahhitin çalışanlarının alacakları vardı,elleri pek dardı!
Müteahhit kandı dizilen izolasyon sözlere..
Teklifi kabul etmek zorunda kaldı merhamet abidesi.
Ne bu harabeyi ne de sakinlerini bilmeyen müteahhit başladı kentsel dönüşüme.
Taşlar başına yağıyor,iskeleden düşüyor,elleri vücudu da çatlamış..ilerliyor çaresizce.
Malzeme çalınıyor cebinden veriyordu yeter ki bitsin başladığı iş.
Kendinden verdikçe bakıyor herkesler pek memnun.
Söz eden de yok senin hakkındır yapma diyen de yok.
Sabrından ödün vermiyor,hüznünü akitiyordu yüreğe.
Dönüşüm tamamlanınca zannediyordu teşekkür nişanesi takılacak yakasına.
Takdire şayan mücadelesiyle tamamlanıyordu abide.
Bir sorun sinyal verdi..bin sorun esintisiyle.
Gündüz tamamlanan iş, gece yikiliyordu sakinlerce.
Herbir sakinine iletti sorunu aksine sakinlerin dudağı yer temizliyordu.
Lafları şimşek gibi çakıyor,davranışları tekme tokatti sarsiliyordu inşaat yerinden.
Müteahhit her ne pahasına olursa olsun direniyordu mazlumlar adına.
Belediyeye başvurdu,lütfen sakinleri uzak tutun inşaat tamamlanıncaya dek.
Güvenlik güçleri ve adalet buldu bir çare bina yıkılmalı ellerine verilmeliydi.
Fakat müteahhit evet imzası atıp kenara çekilmesi elzemdi.
Sakinler laftan anlamıyor saldırdıkça saldırıyor mutlu ediyordu bu zulüm onları.
Bir gün müteahhit inşaatta baygın bulundu.
Ayılınca topladı pılını pırtısını çıktı yola.
Zalimler çıktılar yoluna bitmedi dönüşüm daha.
Sararmış tenle,yorgun bedenle,mahvolmuş hayallerle,heba ömrümle,ciğerindeki siziyla...
Bükülmüş belini dayadı bastona mırıldandı mazlumlara.
Ecelim dizime,dizimden göğsüme, göğsümden dilime ulaştı.
Dilimde olan ecelime kelimeyi şehadet zikretme hakkı verin.
Şayet bu hakkı da verirsem onlara tek çırpıda çekerler ecelimi.
Sizlerde şahitsiniz yapabileceğimin en iyisini yaptım,son damlasına.
Gerisini bıraktım artık hakim ve adil makama...

Edremit/Van.