Kendiyle Y/aralanan İnsan - Garib Çoban
Ruhtan da şunlar çıkar.
İlimi, vakarı, iffeti, hayası, vefakarlığı, doğruluğu, yüceliği ve sabrı.
Bizimkisi b/aşka sevda insanın olmadığı yerde.
Nefisten şunlar çıkar.
Öfkesi, hafifliği, şehveti, oyunu, eğlencesi, gülmesi, beyinsizliği, hilesi, aldatması, şiddeti ve edepsizliği.
Sen Deniz Feneri
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Devamını Oku
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
"İki durak arasında" insan...
Birinden diğerine...
Neyi seviyorsa ona benzer o gidiş gelişlerde..
Ruhu ile nefsi arasında uyum kadar huzurlu....
Yine dolu..
Okunası şiiriniz..
Tebrikler Engin Bey.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta