Kendinle Bak Bana Şiiri - Asım Öztürk

Bir ışıktır
Bir sudur gölgenin gecelediği zaman
Akan söğüt dalının kırgın sesidir
Irmaksız çocukların
Kentlerdeki sevdası;

Doruksuz güneşlerle yıkanan duvarım
Aklıklarla her gün
Batının yeliyle savurdun saçlarını
Dün kumda uyuyan kireçtin
Sana baktım,
Seni gördüm
Akan sesinin ırmağı oldum;

Çalınan kapıların ardındaki ekvatoru
Kaç mevsim,
Bir bakışla
Bir sözcükle başbaşa kaldım
Acının ırmakları yıkarken duvarlarımı
Suyun sesi
Güneşin kendisi oldum.

O geceyi bölüp gelen
Sesin miydi senin
Yoksa zamana düşürdüğün gölgen mi
Hadi al beni
Akan sudan
Sarı yapraklar gibi
Unutulan zamandan.
Kendisi olduğum renklerden çıkar beni
Dök,
Açılmadık güllerin tomurcuklarına
Bir ötenin aklığında gezinen
Sözcükle anlat
Kendinle bak bana
Yüzüm, bakışlarım senin.