Kendine Gel Ey Gönül Şiiri - Murat Gökçe

Kendine gel ey gönül artık yanılma yeter
Yar diye bir yılana sarılmanı istemem
Acı verdin bedene ettin mecnûndan beter
Herkesi Leyla sanıp darılmanı istemem

Boşa gitmesin artık verdiğin emek aşka
Yıkılan hayallerin ceremesi çok başka
Adımını doğru at dememek için keşke
Vefasızın peşinden yorulmanı istemem

Ne sevdalar yaşadın hep acıyla son buldu
Umut edip bekledin olan hep sana oldu
Aşk bağında yeşeren gonca güllerin soldu
Bundan böyle dalından kırılmanı istemem

Sevmeyi bilmeyene sevgi heva, hevestir
Seni perişan eden içinden gelen sestir
Vefasızdan yar olmaz bu sözü iyi kestir
Hercaiye akıp da durulmanı istemem

Çoğu zaman belli ki geçiremem sana söz
Sonrası malum olur iki çeşme iki göz
Kalbe yansımaz inan baktığın her güzel yüz
Bu savaşta hep yere serilmeni istemem

Zannetme çok seviyor her sevgilim diyeni
Sonrasında mahveder mutlu olma gayeni
Toparlanmadın henüz daha yangının yeni
Artık hassas yerinden vurulmanı istemem

Murat Gökçe Karsî
24.12.2016