Yağmura doymuş sokakları adım adım tüketirken
Birden bire gülümseyen
yaşlı bir adamda
gördüm benliğimi
Ömründe bir kafiyeye
Yağmurlu bir günün akşamında
Dertler ile sırılsıklam oldu yüreğim
Çamurla kaplı bir yolun ortasında
Bataklığa saplandı günlerim
Güneşli bir sabahın penceresinde
Sanki bu şehirde bana dair bir şey eksik
Sol yanımda bir boşluk Aklımda ise çaresizlik
Sana kavuşmanın yolu nedir?
Bu sorunun cevabı hep bende bir eksiklik
Kedi ile fare gibiydi
Mutlulukla hasret
Hiçbir arada bulunmazlar idi
Ama ikisi de benim en değerlimdi
Çünkü hasrette o gizliydi
Mutlulukta onun gelişindeydi
Anılar bir zamanlar geleceğin hayaliydi
Şimdi ise yarım kalmış düşlerin hayali
Bir zamanlar aptalsı gülüşlerin sebebiydi
Şimdi ise hüzün dolu bulutların nemi
Anılar bir zamanlar gönül denizinin yelkeniydi
Seni şiirlerime öyle övdüm ki
Kalemim seni sultan bildi
Gözlerin gözlerimin cennetiydi
Yokluğun da cehennemin ta kendisiydi
Sendin ilhamın ustası
Artık üzülmüyorum bu ayrılığa
Çünkü değmezsin ağlamaya
Değmezsin yalvarmaya
Aslında seviniyorum senden kurtulduğuma
Ama geçmişte yaşanan anılar acı veriyor bana
Senin için harcadığım zamana mı yanayım
Eller onu aldı benden
Biliyorum geri gelmeyecek,
Belki bu kalp seni sevdiğim kadar
Başkasını sevmeyecek,
Ama şunu bil
Gün gelecek beden toprağa sarılacak
Saf duygularla kurduğun hayaller yarım kalacak
Hiç ölmeyecekmiş gibi bu Dünya’ya gönül vermen
Ahiretini bir hayli zorlaştıracak
Bir sen kalacaksın kabirde bir de amellerin
Yokluğunu bu yüreğe arkadaş eyleme
Varlığını helal kıl bana dost eyle
Yangıların ortasında üşüyorum sensiz
Kül misali savruluyorum fırtınalarda nedensiz
Rotam da sensin pusulam da sensin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!