En Yakın Şiiri - Hatice Başaran

Ne mutlu bir gündü
Güneş tenimde güllere büründü
Gülümseme ruhuma nede güzel geldi.
Yolcusu olmayan bir sala dayandım
Sandal gibi yaşamın kıyısında soluklanıp
Yolcusu olmayan bir sala dayandım
Hayata gülerek baktığım bir güz
Samimiyet,güzel niyet oh birde poz
Akşam oldu bir de teknede
Balık şalgam,yakamoz
Karşı masada aşıklar oturuyor ne hoş
Balıkçı kıyıda kedileri besliyor
Verdikçe çoğaldığının
Sırrına erenlerden görünüyor
Bu kadar güzel manzaranın üstüne
Geldi sıcacık ikram çay
Ilık ılık esen bir rüzgar
Dalgalı saçlarıma tenime dokunuyor
Tekne hafif hafif sallanıyor
Aşk parçaları çalıyor
Kiminin sevdiği dibinde
Kiminin hangi bilinmez duvarın dibinde
Gecenin sessiz ahenginde
Bir şair fısıldadı kulağıma
"Gitmek istiyorum" dedi.
"Ya kendimden uzağa?"
"" Yada kendine en yakın yere"
"İnsan bazen sadece gitmek ister."