Kendimle mutluydum,bir zamanlar,
Hani oldukça da eğlenceli bir insanım,
Ne zaman sıkkın olsam,suratım asılsaydı,
En güzel tesellileri verebiliyordum kendime.
Hatta an oluyor gel diyordum biraz dolaşalım,
Güzel yerleri iyi seçiyordum tam kafa dinlemelik.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta