Kendimi Oynuyorum Şiiri - Mine Yılmaz Se ...

Şimdi boş bir sahnede kendimi oynuyorum kendimle,
İki edebi söz yaptım,
İki çizgili kağıda el yazısı düşler.
Bir düşten bir diğerine
Yolculuk
Uyduruyorum,
Şiirler de yazıyorum
Buse konduramadığım yere.
Umudu çiviliyorum
Küçük küçük.
Şimdi boş bir yolda yürüyorum
Kendime doğru.
Her durakta yeni birşeyler öğreniyorum.
Hiçbir yolculuk böyle uzun,
Anlamlı ve
İçten değildi.
Hiçbir yolcuğumda bu kadar
Can kenarı değildi yerim.
Dalgalı bir deniz kıyısına düştü yolum.
Canımdan can gidiyor,
Kum gibi
Dalgalara karışıyorum
Soluğum seninle başlıyor,
Seninle bitiyor.
Şimdi boş bir Dünya'ya anlam yüklüyorum,
Katar katar.
İşim bu,
Mesleğim bu.
Anlamsızlığa yok tahammülüm.
Mecalsizim kimyasızlıktan
İçim aynı,
Dışım aynı,
Ben başkayım.
Annem gibi değilim,
Babam gibi değilim,
Kim gibiyim?
Uykusuz,
Uygunsuz insanın biriyim fikrimce.
İki tas çorba
Severim masada,
Biraz ekmek,
Bir kedi,
Bir dost.
Dostta yürek
Yürekte ben olmalıyım.
Dünya gözümüzde yalan olmalı
Ama tadılması gereken bir yalan.
Şimdi boş değil artık hiçbir şey
Böylelikle doldu.

Mine Yılmaz Sevinç
13 Ağustos 2023
20:33