Bugün,
zaman ağırdı.
Saatler yürümüyordu,
bir yaprağın
rüzgârda yorularak süzülüşü gibi.
Ben de öyleydim;
kendini rüzgâra bırakmış
yorgun bir yön arayıcısı.
Biliyorum,
hayat bazen susar.
Ve sen,
suskunluğun bile peşinden koşarsın.
Koşarsın da yorulursun.
Yorulursun da fark etmezsin.
Bugün,
biraz dur.
Biraz kendine izin ver.
Kaybolmak,
kötü bir şey değildir her zaman.
Kaybedilen her kendilik,
bulunacak bir ışığa dönüşür.
Yollar,
hep varılacak bir yer değildir.
Bazen sadece
kendini unutmamak içindir dönemeçler.
Ama dikkat et,
kalbini çok zorlama.
Çünkü en derin yaralar,
aceleyle atılan adımlarda açılır.
Senin içinde
bir dünya var:
sessiz,
derin,
ve evet — karanlık.
Ama karanlık ne kadar büyürse,
ışık da o kadar cesur olur içinde.
Biliyorum,
bazı günler ağır.
Bazı sabahlar,
anlamsız.
Ama sen
yine de kendine sarıl.
Çünkü sen,
kendi hikâyenin
en güçlü kahramanısın.
Ve kahramanlar,
en zor kışlarda bile
umutlarını yitirmezler.
Bugün,
yavaşla.
Sev kendini.
Dünya acele etmiyor.
Sen de etme.
Çünkü en güzel dönüşümler,
gürültüsüz ve içeride yaşanır.
Kayıt Tarihi : 19.6.2025 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen insanın hayatı bir istasyonda durur. Kimse inmez, kimse binmez… Ve o an, sadece içeride oturup kendine bakarsın. “Sevgili Kendim” şiiri, işte tam o anlarda yazılmıştır. Bir yorgunluk anında. Her şeyin olduğu yerde kaldığı, ama insanın içinin başka yerlere savrulduğu bir günde. Yazar, kendisiyle baş başa kalmıştır. Koşmaktan, çabalamaktan, güçlü görünmekten yorulmuş… Ama durmanın, yavaşlamanın, hatta kaybolmanın da bir güç olabileceğini fark ettiği bir anda — bu şiir ortaya çıkmıştır. Şiirin arkasındaki hikâye, herkesin hayatında en az bir kez yaşadığı “bir boşluk anı”nın itirafıdır. Ama bu itiraf karanlık değildir. Tam tersine… Kendine seslenmenin, kendini yeniden bulmanın ve içinden bir ışık çağırmanın şiiridir bu. “Yavaşla, dinlen, sev kendini.” dediğinde, aslında geçmişindeki çocuğa seslenmiştir şair. O hiç ağlamayan, hiç durmayan, hep birilerine yetişmeye çalışan çocuğa… Ve onu artık sevmeyi seçmiştir. Çünkü bazen en büyük devrim, kendine merhamet etmekte gizlidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!