Kendime geldim yer Şiiri - Nilgun Şirin 2

☛𝑲𝒆𝒏𝒅𝒊𝒎𝒆 𝑮𝒆𝒍𝒅𝒊ğ𝒊𝒎 𝒀𝒆𝒓☚

Bir gün sessizce sordum kendime
Bu kadar yorgunken, hâlâ nasıl ayaktayım
Aynaya bakınca senin gözlerinle buldum cevabı Ve fark ettim içim paramparça
olsa da nefes alıyorum hâlâ

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Kime anlatsam eksik kalır bendeki yangını,
Çünkü kelimeler bile çekinir seni anlatmaktan.
Ben sustuğumda bile içimde sen bağırırsın,
Ve her gün senden bir şiir başlar içimde usulca.

Diz çöksem bile kendime,
Düşsem gözümden bir bir,
Seninle öğrendim en derin yerimden
Kendime sarılmayı yeniden, en içten.

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Gözyaşım bile seni bildiğim için güzeldi,
Ve en çok senin yokluğun büyüttü beni.
Yıkılmadım sanma, sessizliğimde kaç kez düştüm,
Ama hep kendimi kaldırdım, sen olmadan da.

Bir resmim var — gülüşüm silinmiş,
Ama içimde hâlâ seninle çırpınan bir ben var.
Kendime geldiğim her yerde biraz daha seni bırakıyorum,
Çünkü sen gittikçe ben büyümeyi öğreniyorum, kanaya kanaya.

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Kızgın değilim artık hayata,
Ama bazı suskunluklar var ki
Sessizliğin en derin çığlığıdır.
Ben sustukça, içimde sen haykırırsın.

Her yalnızlık gecesinde
Göğsüme başını koyduğun bir hayal var.
Sen çoktan unutmuş olsan da,
Ben onu koruyorum — sessizce, inatla.

Ben seni bırakmadığım her seferde
Biraz daha kendime döndüm usulca.
Şimdi tek bir soru var aklımda:
"Sen miydin beni unutan,
Yoksa ben mi seni hiç tanımamışım?"

Ama sormuyorum artık.
Bazı sorular sadece kalemden akar
Ve cevapsız kalmak için yazılırlar.

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Artık anladım…
Sana değil, içimdeki boşluğa darılmışım ben.
Gelişini değil, gidişini ezberletmiş kader bana
Ve her vedanda biraz daha "ben" olmuşum fark etmeden.

Bir dua gibi tuttum seni içimde,
Oysa sen kendine adanmış bir adaktın.
Ben susarken bir ihtimaldin belki,
Ama sen bağırırken bile hiç duymadın beni.

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Yar olmadın ama yara oldun,
Ve ben bu acıyı kanatmadan sevdim seni.
Şimdi aynalara başımı eğmeden bakıyorum,
Çünkü seni sevmek bile eksiltmedi beni.

Ne keşkelerim kaldı, ne iyi ki’lerim,
Sadece içimde büyüyen bir suskunluk var.
Sen sustuğunda bile ben seni konuşuyordum,
Şimdi ben sustum… sen hangi şiire sığarsın?

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Ben kimseyi yıkmadım,
Ama en çok ben enkaz altındaydım.
Sustum, kırıldım, affettim,
Yutkundum ve her seferinde
Sana rağmen dimdik kaldım.

Beni anlatmak istesem
Bir yangının ortasında
İsimsiz bir har olurum –
Çünkü seninle yandım ama
Küle dönmedim hiç.

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Sığınak bildim seni
Meğer fırtına oradaymış.
Her sarılışında biraz daha yalnız kalmışım
Ve sonunda, kimseye söylemeden
Gitmişim kendimden.

Şimdi adını andıklarında
Kalbim sızlamıyor artık.
Çünkü bazı sevgiler
Yürekte değil…
Mezarda taşır adını.

❈ 𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆 ✴ ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈

Ben seni gömdüm…
Ama mezar taşı ben oldum.
Ve her geçenin önünde
“Burada bir sevda öldü” yazıyor artık.
Ama hâlâ nefes alıyor adıyla içimde.

Şimdi anlıyorum;
Bazı sevdalar bitmez...
Sadece sessizliğe gömülür.
Ben seni sustuğum yerden uğurladım;
Kalbimde değil artık — geçmişimde saklısın.

🕊️ Nilgün Şirin –
𝒀ü𝒓𝒆𝒌 𝒂ğ𝒍𝒂𝒅ı, 𝑲𝒂𝒍𝒆𝒎 𝒚𝒂𝒛𝒅ı. 🕊️

❈𝑨𝒔𝒊𝒄𝒆𓂂✴𓂂ş𝒊𝒓𝒊𝒏 ❈
12.23
05.06.2025