tıknefes bir vagonda yollar altımızdan kayıp giderken
kor olmuş bedenlerin içine siner güneş...
bir inilti sızar genleşen rampalardan...
yıkık bir istasyonda tam da gereksiz oyalanırken tren
bir adam çat kapı içeri girer
dilinde bağlanmış taş, elinde akordeon...
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




ışık hızının aşıldığından bahsedilen günlerde kafamı bir de sen karıştırma şair boyutlar atlatan yazılarınla
:))
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta