Kendi Ölüm Şiiri - Gulê Bahar

Hiç uykum gelmiyor,
Ya Hu!

Bugün ağırdı bayağı,
O'ndandır.
Toprak ağırdı,
Ses ağırdı,
İnsan ağırdı,
Cigara ağırdı,
Kahve ağırdı,
Muhabbet ağırdı,
Bak hava neredeyse ağardı,
Ben ağaramadım.
Bugün Kendi’ne ağırdım,
O'ndandır!
.
Hiç gelmiyor uyku,
Ya Hu!

Sağım, yanım,
Başımdan tırnağım,
Öylesi bir şeffafım,
Her yanımdan yas akıyor.
Bugün yaşlıydı bayağı,
O'ndandır diyorum.
Karmaşık kelimelerle süsleriz basiti,
Ama Neden?!
Ademcik basit bir denklemin çocuğu değil midir?
Ademin süsü,
Oldu sisi.
Kayboldu Adem,
Yitirdi cenneti.
Peki ya Bu kimin adaleti?!
İstediği yerden oynuyor ama hâlâ
O, Ademin esir pipisi.

Gelmiyor uyku
Ya Hu!

Bugünler karanlık günlere gebe,
O'ndandır.
Endişeye mahâl yok,
Anası aydınlık.

Kış geliyor,
Kar geliyor,
Ölüm geliyor,
Sessizlik geliyor,
Yaka - paça yırtık birileri geliyor,
Kaçan tüm keçiler geliyor,
Asıl mühimi Sen, gelmiyor.
İşte Bu gerçek düştükçe hatıra,
Nefes tıkanııyor,
Sanki yaşanmıyor.

Kendi'ne giriştir ölüm,
Kendi'nden çıkıştır doğum.

Gulê