Kağıttan bebeklerini ölü toprağa gömdü kız,
Sonra ellerini arakaya kavuşturup yola düştü
Ne düşünmesi gerektiğini bilmiyordu
Bilinci yarı açık yarı kapalı adım atıyordu
Rayların demirimsi çizgisinde ilerledikçe
Gözle görünürcesine paslı demirler daha bir büyüyordu
Kız avaz avaz,gücünün yettiğince bağırmaya başladı;
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta