Kenan Taban Şiirleri - Şair Kenan Taban

Hayat diye söze başlar bazen insan sadece.
Bilmezsin, niyedir; kelimelerle anlatılmaz her şey her zaman öylece.
Uykuya sıra gelmez, durup durup tutarsın yüreğinden düşlerini, her an her gece.
Ancak içinde olan anlar nedir bu, durup durup yutarsın düşlerinden tuttuğunu,
Her anın, her yanın bir bilmece…

Her şeye rağmen, çok renkli bir hayatım var;
Ne gök gibi mavi, ne de sonsuz...
Sadece siyah-beyaz...
Her şeyin başladığı an gibi aydınlık, bittiği an gibi ise karanlık..
Hayat da bu ya;
Her yaşanan anlık, her şeydense biraz biraz...

Dışarı çıktıkça içeri giriyordum.
Kalabalıklara karıştıkça yalnızlığıma bulanıyordum.
Bunalıyordum hem de çok!
Baktım hiçbir yerde aradığım yok.
Ne kadar arasam da bulamıyorum.
Bir ben...

Bir ıssız adasın; kıyılarında martıları besleyen,
Bir ıssız adasın; uzaklarda, çok uzaklardasın.

Bir ıssız adasın; denizine vapur, gemi yanaştırmayan,
Bir ıssız adasın; gemiler gibi süzülen ama kendi denizinde…
Vapurlar gibi dumanını tüttüren ama kendi göğünde…

Bir yer düşlüyorum haykırmalarımın inleyeceği,

Gözlerimi kapatıp açtığımda arzularımın bedenini,

Yumak yumak sevgi dolu aşkların bedelini,

Hani git diyorlar ya,
Bırak, takılma bu kadar.
Yaşa hayatını, tadını çıkar.
Sana kim bilir ne hayatlar var.
Kim bilir ne bahçeler ne köşkler,
zevkten köşe yerler var.

Perdeyi çekip çekip ısrar etmeyeceğim artık aydınlığa kavuşabilmek için.
Ya evimin penceresinden güneşin içeri sızmasını bekleyeceğim ya da hemen bu evden dışarı çıkacağım.
Peki ama dışarıda da güneş batmaz mı?
O zaman, bulutların ayın önünden çekilmesini bekleyeceğim.

Her şeye rağmen, çok renkli bir hayatım var;
Ne gök gibi mavi, ne de sonsuz...
Sadece siyah-beyaz...
Her şeyin başladığı an gibi aydınlık,
Bittiği an gibi ise karanlık...
Hayat da bu ya;

Duvarlarım yanlışlaradır, pencerelerimse insanlara...
Yıkmam öyle kalıp kalıp betonları, taş duvarları başkaları gibi tozu dumana katarak...
Açıp bakarım her pencereyi hayattan.
Gördükçe üşüdüğümde ise yakıp yıkmak yerine kapatırım pencereleri ama gördüklerime yargının kapılarını değil...
Kenan Taban

Say a word me!
Come to life every memories!
Memories! Memories will suffer, will worn out
Perhaps, about finding past,
My brain is like empty paper,
I am looking from the peninsula…